Ρώσικη μουσική

Στην Ρωσία λένε ότι η μουσική,ο χορός και το τραγούδι
είναι η ψυχή ενός λαού. Οι θεατές βλέπουν μέσα από το χορό
και το τραγούδι να ανοίγεται ένας συναισθηματικός κόσμος και 
να εκδηλώνεται η αγάπη, η ελευθερία, η ειρήνη, η υπερηφά-
νεια, η φιλία κ.α.Το Ρώσικο τραγούδι έχει τις ρίζες του στη 
παράδοση της προφορικής μπουλίνα (έπη, ηρωική ποίηση, 
αφήγηση)και ντούμας (μπαλάντες που δοξάζουν τον λαό τους). 
Τα τραγούδια αυτά είναι η ψυχή και η ζωή των Ρώσων γιατί 
μιλάνε για την ιστορία τους, τις παραδόσεις τους, την ηθική και 
τους κανόνες της κοινωνικής ζωής τους κτλ.

Τα τραγούδια αυτά χωρίζονται σε:

• Τραγούδια του γαμου
• Τραγούδια για ξόρκια (που επηρεάζουν τις καιρικές συνθη-

κες)

• Τραγούδια για θρήνους
• Τραγούδια για λαϊκές εορτές

Τα όργανα που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι είναι κυρίως έγχορδα, όπως το όργανο γκούσλι και την μπαλαλάικα, αλλά και κρουστά όπως το τρεσκότι και μπούντεν. Ακόμη τη μουσική τους συνοδεύουν το βολί, το φλάουτο και το σαντούρι. Το γκούσλι, το τρεσκότι και το μπούντεν είναι ρώσικα παραδοσιακά μουσικά όργανα.

Γκούσλι: είναι το παλαιότερο μουσικό όργανο και προήλθε από την βυζαντινή κιθάρα, η οποία προέρχεται από την αρχαία λύρα. Αποτελείται από 13-26 μεταλλικές χορδές και υπάρχουν δύο μορφές της : α) η μία είναι σε σχήμα φτερού (μοιάζει περισσότερο με κιθάρα, είναι πιο μικρή από την άλλη μορφή της και εξαπλώθηκε κυρίως στη βόρεια περιοχή της Ρωσίας) και β)η άλλη σε σχήμα κράνους (την κρατούσαν στα γόνατα για να είναι οι χορδές οριζόντιες και εξαπλώθηκε κυρίως στο νοτιο και δυτικό κομμάτι της Ρωσίας).

Μπαλαλάικα(Балалайка):είναι ρώσικο έγχορδο μουσικό όργανο. Χρησιμοποιείται στη λαϊκή μουσική από τον 13ο αιώνα.Αποτελείται από τριγωνικό ηχείο που φέρει αρκετές οπές και μακρύ λαιμό (ή μπράτσο) που τέμνεται κατά διαστήματα από μεταλλικές γραμμές. Οι χορδές της μπαλαλάικας από έντερα και αργότερα μεταλλικές, στην αρχή ήταν δύο και αργότερα τρεις, κρούονται με τα δάκτυλα του δεξιού χεριού, ενώ το κούρδισμά τους γίνεται με ποικίλους τρόπους συνηθέστερος των οποίων είναι σε τόνο «μι» «μι», (ομοφωνία), και «λα».Η διάδοση της μπαλαλάικας στη Ρωσία φέρεται ότι έγινε κατά τις επιδρομές των Τατάρων και Μογγόλων.

.

Ισπανική μουσική

              Ισπανικά μουσικά όργανα: 

KΑΣΤΑΝΙΈΤΕΣ:

(castanetas). Κρουστό μουσικό όργανο ισπανικής καταγωγής, της οικογένειας των ιδιοφώνων. Οι καστανιέτες αποτελούνται από δύο ζευγάρια ξύλινα κρόταλα, η μορφή των οποίων μοιάζει με το εξωτερικό περικάλυμμα του κάστανου, δηλαδή είναι στρογγυλά και κοίλα. Το ένα κρόταλο ονομάζεται hembra (θηλυκό) και είναι πιο οξύηχο από το άλλο, το macho (αρσενικό). Παράγει ήχο με την κρούση των δύο συμμετρικών κροτάλων μέσα στην παλάμη. Οι καστανέτες εμφανίστηκαν στην Ισπανία με την έλευση των Φοινίκων. Με το ρυθμικό τους κροτάλισμα συνοδεύουν συνήθως λαϊκά τραγούδια και χορούς. Σχεδόν παρόμοιο μουσικό όργανο είναι και τα νάκερα.

Η ΚΙΘΆΡΑ:

• Η κιθάρα είναι προφανώς το πλέον ολοκληρωμένο όργανο που σχεδιάστηκε ποτέ. Από τις αυλές της Ισπανίας του 16ου αιώνα και της Ελισαβετιανής Αγγλίας, τα σημερινά "γκέτο" της Βραζιλίας, μέχρι τις σύγχρονες αίθουσες ηχογραφήσεων, η κιθάρα επιβιώνει και ευημερεί. Κανένα άλλο όργανο δεν είχε ποτέ τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο και οι μεγάλοι σύγχρονοι κιθαρίστες - οι κλασικοί δάσκαλοι Τζων Ουίλιαμς και Τζούλιαν Μπριμ και οι θρύλοι του ροκ Τζίμι Χέντριξ, Μαρκ Νόπφλερ και Έρικ Κλάπτον - εξακολουθούν να προσελκύουν τους ανθρώπους στην ίδια διαχρονική παράδοση.

•  Ίσως να είναι το σημαντικότερο μουσικό όργανο της Ισπανίας αφού αυτό συναντάται συχνότερα στις καντάδες και τα φεστιβάλ της Ισπανίας.

• Το όργανο αυτό είναι ένα αριστούργημα σχεδιαστικής απλότητας, μολονότι για να κατασκευαστούν οι καλύτερες ακουστικές κιθάρες απαιτούνται εκατοντάδες ώρες και για να αγοραστούν, πολύ μεγάλα ποσά. Στις ιδανικές περιπτώσεις, η πλάτη και τα πλάγια πρέπει να κατασκευάζονται από το καλύτερο ξύλο τριανταφυλλιάς, το καπάκι από ερυθρελάτη, η ταστιέρα από έβενο, το μπράτσο από μαόνι και οι έξι χορδές από ένα συνδυασμό ατσαλιού και νάιλον. Αλλά η κιθάρα είναι βασικά ένα όργανο που παίζεται σε φιλικές συντροφιές και υπάρχουν εξαιρετικές κατασκευαστικές παραλλαγές με φθηνότερα υλικά που προσφέρουν εκατοντάδες ώρες ευχαρίστησης.

Λατινοαμερικάνικη μουσική

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της λατινοαμερικανικής μουσικής είναι η ποικιλομορφία του αντιστρόφως σε μια διαδεδομένη άποψη, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο λατινοαμερικανικό ύφος της μουσικής. Η αποκαλούμενη "λατινική μουσική" καλύπτει γενικά μόνο τη χησπανο-καραϊβική μουσική(salsa, merengue, bachatta, κ.λπ....), δηλαδή οι μορφές της μουσικής που έχουν επηρεαστεί έντονα από τα αφρικανικές rythms και τις μελωδίες. Είναι επίσης δυνατό να βρεθούν completly οι διαφορετικές μορφές της μουσικής στη λατινική Αμερική, όπως ο Αργεντινός τανγκό, Μεξικάνικα mariachi ή οι διάφορες μορφές της μουσικής από τις pre-Columbian παραδόσεις που είναι διαδεδομένες στην των Ανδεων περιοχή. Στη Βραζιλία, samba, Αμερικανικά τζαζ, η ευρωπαϊκή κλασσική μουσική και choro έχετε ο αποκαλούμενος bossanova μουσική. Σαν να αφορέσει τον τομέα μουσικολογίας, κλασσικός συνθέτης Heitor Villalobos εργασμένος στην καταγραφή των εγγενών μουσικών παραδόσεων. Οι κλασσικές εργασίες του έχουν επηρεαστεί βαριά από τους επίσης. Η πρόσφατα λατινοαμερικανική μουσική έχει γίνει εμπορικότερη οφειλόμενη σε ένα μετεωρικό ενδιαφέρον από τις διεθνείς αγορές. Μια τήξη των τοπικών ρυθμών με την κανονική λαϊκή μουσική έχει δημιουργήσει Λατίνος Λαϊκός , όποιος είναι ακόμα δημοφιλής σε πολλές χώρες.

Γενικά:

• Στη μουσική των Άνδεων περιλαμβάνονται οι χώρες της δυτικής Ν.Αμερικής, όπως το Περού, η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Χιλή και η Βενεζουέλα.

• Στη μουσική της Βραζιλίας, η οποία αποτελεί από μόνη της μια μουσική περιοχή λόγω του μεγέθους της, της τεράστιας ποικιλίας της και λόγω του ότι ήταν η μοναδική πορτογαλική αποικία.

Όργανα μουσικής της Λατινικής Αμερκής 

Χουεχουέτλ

Τεπονάτσλι

Αγιότλ

Αφρικάνικη μουσική

Στην Αφρική η παραδοσιακή μουσική αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ζωής και συνδέεται με το υπόβαθρο της κοινωνίας στην οποία παράγεται. Η καθαυτό μουσική της Αφρικής είναι η νέγρικη μουσική, δηλαδή η μουσική των αυτοχθόνων -μαύρων- Αφρικανών. Έχει κοινωνική, τελετουργική και εθιμοτυπική λειτουργία, καθώς επίσης και καθαρά ψυχαγωγικούς σκοπούς. Οι παραδοσιακές μορφές τέχνης -συμπεριλαμβανομένης της μουσικής- έχουν τις ρίζες τους στη μυθολογία, τους μύθους και τη λαογραφία, ενώ συνδέονται με τους Θεούς, τους προγόνους και τους ήρωες. Οι μορφές της φωνητικής μουσικής ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη διαφορετική προφορά της κάθε περιοχής, αφού οι περισσότερες αφρικανικές γλώσσες είναι γλώσσες τονικές που απεικονίζονται στο τραγούδι.

Τα αφρικανικά όργανα χωρίζονται σε 4 κατηγορίες:

1. ΧΟΡΔΟΦΩΝΑ -> σημαντικοί εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας τα τσίτερ, τα λαούτα, οι λύρες και οι άρπες.
2.  ΑΕΡΟΦΩΝΑ -> περιλαμβάνουν μεγάλη ποικιλία αυλών (μονοί, διπλοί, αυλοί του Πάνα), σάλπιγγες και κόρνες.
3.  ΜΕΜΒΡΑΝΟΦΩΝΑ -> τα όργανα κρούσης είναι τα δημοφιλέστερα όργανα στις αφρικανικές κοινωνίες. Περιλαμβάνουν τύμπανα σε πολυάριθμες παραλλαγές όπως μονά, διπλά, τύμπανα τριβής, τύμπανα νερού και κύμβαλα.
4. ΙΔΙΟΦΩΝΑ -> ενώ η τυμπανοκρουσία είναι πολύ δημοφιλής στην Αφρική και είναι σημαντικότερη από τη μελωδική μουσική σε μερικές κοινωνίες, εντούτοις η μελωδική μουσική είναι περισσότερο σημαντική σε κάποιες άλλες. Από τα δημοφιλέστερα μελωδικά όργανα είναι τα μπίρα ή «πιάνο του αντίχειρα» ή μαρίμπα. Οι διάφοροι πολιτισμοί χρησιμοποιούν το μπίρα με διαφορετικούς τρόπους ή και σε διαφορετικές μορφές. Άλλα χρησιμοποιούνται για ψυχαγωγία και άλλα για θρησκευτικές τελετές. Ιδιαίτερα σημαντικά όργανα αυτής της κατηγορίας είναι και τα ξυλόφωνα.

Λαούτο

Άρπα

Μαρίμπα

Αφρικάνικο τύμπανο

Παρόλες τις μουσικές ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, η ρυθμική πτυχή της αφρικανικής μουσικής ενώνει τη μουσική των διάφορων ομάδων και των περιοχών με κάποια κοινά χαρακτηριστικά:
§ Πολυρρυθμία - ακούγονται ταυτόχρονα διαφορετικά ρυθμικά σχήματα.

Ινδική μουσική

Η λέξη για την μουσική στην Ινδία είναι samgita και σημαίνει ταυτόχρονη φωνητική μουσική, οργανική μουσική και χορό. Η ινδική μουσική χωρίζεται σε κλασσική και σε λαϊκή. Η κλασσική μουσική διακρίνεται στην Βόρεια και στην Νότια Ινδία. Είναι μονοφωνική και δεν διαθέτει ορχήστρες όπως η ευρωπαϊκή.

• Πνευστά: ο ρόλος των πνευστών οργάνων είναι αισθητά περιορισμένος στη μουσική της Ινδίας, ειδικά στην καρνατική παράδοση, όπου χρησιμοποιούνται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Συνήθως πρόκειται για αυλούς που θυμίζουν το δυτικό φλάουτο και το όμποε. Μια ιδιάζουσα περίπτωση είναι ένας τύπος αερόφωνου αρμονίου, που ερχόμενο από τη Δύση, κατέλαβε τον 20ό αιώνα σημαντική θέση στη μουσική της Βόρειας Ινδίας και ένα από τα πνευστά είναι το σενάι.

Σενάι

• Κρουστά: τα κρουστά όργανα κατέχουν βασική θέση στη μουσική της Ινδίας, καθώς φέρουν την κύρια ευθύνη για την τήρηση των τάλα, δηλαδή όλων των ρυθμικών στοιχείων μιας σύνθεσης. Η δεξιοτεχνία των Ινδών στα κρουστά όργανα, και ιδιαίτερα στα μεμβρανόφωνα, είναι μοναδική, και μας εντυπωσιάζει ακόμη περισσότερο όταν συναντάται εξίσου σε ερασιτέχνες μουσικούς. Τα σημαντικότερα μεμβρανόφωνα κρουστά όργανα είναι το khol και το mridangam, ενώ στην κατηγορία των ιδιόφωνων κρουστών το πιο διαδεδομένο είναι τα κύμβαλα (talam) με τον κουδουνιστό τους ήχο, όμως το αντιπροσωπευτικότερο κρουστό όργανο της Ινδίας είναι τα τάμπλας.

Κύμβαλα (talam)

Τάμπλας

• Έγχορδα: τα αντιπροσωπευτικότερα έγχορδα της Β.Ινδίας είναι το σιτάρ και το σάροντ, ενώ στη Ν.Ινδία, τα κυρίαρχα έγχορδα είναι η βίνα και το μπιν. Όλα αυτά τα όργανα εκτελούν τις μελωδικές γραμμές μιας σύνθεσης, ενώ το όργανο ταμπούρα συνήθως τα συνοδεύει παράγοντας έναν βόμβο (χαρακτηριστικό στοιχείο της ινδικής μουσικής).

Σάροντ

Σιτάρ