(castanetas). Κρουστό μουσικό όργανο ισπανικής καταγωγής, της οικογένειας των ιδιοφώνων. Οι καστανιέτες αποτελούνται από δύο ζευγάρια ξύλινα κρόταλα, η μορφή των οποίων μοιάζει με το εξωτερικό περικάλυμμα του κάστανου, δηλαδή είναι στρογγυλά και κοίλα. Το ένα κρόταλο ονομάζεται hembra (θηλυκό) και είναι πιο οξύηχο από το άλλο, το macho (αρσενικό). Παράγει ήχο με την κρούση των δύο συμμετρικών κροτάλων μέσα στην παλάμη. Οι καστανέτες εμφανίστηκαν στην Ισπανία με την έλευση των Φοινίκων. Με το ρυθμικό τους κροτάλισμα συνοδεύουν συνήθως λαϊκά τραγούδια και χορούς. Σχεδόν παρόμοιο μουσικό όργανο είναι και τα νάκερα.
Η ΚΙΘΆΡΑ:
Η κιθάρα είναι προφανώς το πλέον ολοκληρωμένο όργανο που σχεδιάστηκε ποτέ. Από τις αυλές της Ισπανίας του 16ου αιώνα και της Ελισαβετιανής Αγγλίας, τα σημερινά "γκέτο" της Βραζιλίας, μέχρι τις σύγχρονες αίθουσες ηχογραφήσεων, η κιθάρα επιβιώνει και ευημερεί. Κανένα άλλο όργανο δεν είχε ποτέ τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο και οι μεγάλοι σύγχρονοι κιθαρίστες - οι κλασικοί δάσκαλοι Τζων Ουίλιαμς και Τζούλιαν Μπριμ και οι θρύλοι του ροκ Τζίμι Χέντριξ, Μαρκ Νόπφλερ και Έρικ Κλάπτον - εξακολουθούν να προσελκύουν τους ανθρώπους στην ίδια διαχρονική παράδοση.
Ίσως να είναι το σημαντικότερο μουσικό όργανο της Ισπανίας αφού αυτό συναντάται συχνότερα στις καντάδες και τα φεστιβάλ της Ισπανίας.
Το όργανο αυτό είναι ένα αριστούργημα σχεδιαστικής απλότητας, μολονότι για να κατασκευαστούν οι καλύτερες ακουστικές κιθάρες απαιτούνται εκατοντάδες ώρες και για να αγοραστούν, πολύ μεγάλα ποσά. Στις ιδανικές περιπτώσεις, η πλάτη και τα πλάγια πρέπει να κατασκευάζονται από το καλύτερο ξύλο τριανταφυλλιάς, το καπάκι από ερυθρελάτη, η ταστιέρα από έβενο, το μπράτσο από μαόνι και οι έξι χορδές από ένα συνδυασμό ατσαλιού και νάιλον. Αλλά η κιθάρα είναι βασικά ένα όργανο που παίζεται σε φιλικές συντροφιές και υπάρχουν εξαιρετικές κατασκευαστικές παραλλαγές με φθηνότερα υλικά που προσφέρουν εκατοντάδες ώρες ευχαρίστησης.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της λατινοαμερικανικής μουσικής είναι η ποικιλομορφία του αντιστρόφως σε μια διαδεδομένη άποψη, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο λατινοαμερικανικό ύφος της μουσικής. Η αποκαλούμενη "λατινική μουσική" καλύπτει γενικά μόνο τη χησπανο-καραϊβική μουσική(salsa, merengue, bachatta, κ.λπ....), δηλαδή οι μορφές της μουσικής που έχουν επηρεαστεί έντονα από τα αφρικανικές rythms και τις μελωδίες. Είναι επίσης δυνατό να βρεθούν completly οι διαφορετικές μορφές της μουσικής στη λατινική Αμερική, όπως ο Αργεντινός τανγκό, Μεξικάνικα mariachi ή οι διάφορες μορφές της μουσικής από τις pre-Columbian παραδόσεις που είναι διαδεδομένες στην των Ανδεων περιοχή. Στη Βραζιλία, samba, Αμερικανικά τζαζ, η ευρωπαϊκή κλασσική μουσική και choro έχετε ο αποκαλούμενος bossanova μουσική. Σαν να αφορέσει τον τομέα μουσικολογίας, κλασσικός συνθέτης Heitor Villalobos εργασμένος στην καταγραφή των εγγενών μουσικών παραδόσεων. Οι κλασσικές εργασίες του έχουν επηρεαστεί βαριά από τους επίσης. Η πρόσφατα λατινοαμερικανική μουσική έχει γίνει εμπορικότερη οφειλόμενη σε ένα μετεωρικό ενδιαφέρον από τις διεθνείς αγορές. Μια τήξη των τοπικών ρυθμών με την κανονική λαϊκή μουσική έχει δημιουργήσει Λατίνος Λαϊκός , όποιος είναι ακόμα δημοφιλής σε πολλές χώρες. Γενικά:
Στη μουσική των Άνδεων περιλαμβάνονται οι χώρες της δυτικής Ν.Αμερικής, όπως το Περού, η Βολιβία, το Εκουαδόρ, η Χιλή και η Βενεζουέλα.
Στη μουσική της Βραζιλίας, η οποία αποτελεί από μόνη της μια μουσική περιοχή λόγω του μεγέθους της, της τεράστιας ποικιλίας της και λόγω του ότι ήταν η μοναδική πορτογαλική αποικία.
Στην Αφρική η παραδοσιακή μουσική αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ζωής και συνδέεται με το υπόβαθρο της κοινωνίας στην οποία παράγεται. Η καθαυτό μουσική της Αφρικής είναι η νέγρικη μουσική, δηλαδή η μουσική των αυτοχθόνων -μαύρων- Αφρικανών. Έχει κοινωνική, τελετουργική και εθιμοτυπική λειτουργία, καθώς επίσης και καθαρά ψυχαγωγικούς σκοπούς. Οι παραδοσιακές μορφές τέχνης -συμπεριλαμβανομένης της μουσικής- έχουν τις ρίζες τους στη μυθολογία, τους μύθους και τη λαογραφία, ενώ συνδέονται με τους Θεούς, τους προγόνους και τους ήρωες. Οι μορφές της φωνητικής μουσικής ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη διαφορετική προφορά της κάθε περιοχής, αφού οι περισσότερες αφρικανικές γλώσσες είναι γλώσσες τονικές που απεικονίζονται στο τραγούδι.
Τα αφρικανικά όργανα χωρίζονται σε 4 κατηγορίες:
ΧΟΡΔΟΦΩΝΑ -> σημαντικοί εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας τα τσίτερ, τα λαούτα, οι λύρες και οι άρπες.
ΑΕΡΟΦΩΝΑ -> περιλαμβάνουν μεγάλη ποικιλία αυλών (μονοί, διπλοί, αυλοί του Πάνα), σάλπιγγες και κόρνες.
ΜΕΜΒΡΑΝΟΦΩΝΑ -> τα όργανα κρούσης είναι τα δημοφιλέστερα όργανα στις αφρικανικές κοινωνίες. Περιλαμβάνουν τύμπανα σε πολυάριθμες παραλλαγές όπως μονά, διπλά, τύμπανα τριβής, τύμπανα νερού και κύμβαλα.
ΙΔΙΟΦΩΝΑ -> ενώ η τυμπανοκρουσία είναι πολύ δημοφιλής στην Αφρική και είναι σημαντικότερη από τη μελωδική μουσική σε μερικές κοινωνίες, εντούτοις η μελωδική μουσική είναι περισσότερο σημαντική σε κάποιες άλλες. Από τα δημοφιλέστερα μελωδικά όργανα είναι τα μπίρα ή «πιάνο του αντίχειρα» ή μαρίμπα. Οι διάφοροι πολιτισμοί χρησιμοποιούν το μπίρα με διαφορετικούς τρόπους ή και σε διαφορετικές μορφές. Άλλα χρησιμοποιούνται για ψυχαγωγία και άλλα για θρησκευτικές τελετές. Ιδιαίτερα σημαντικά όργανα αυτής της κατηγορίας είναι και τα ξυλόφωνα.
Λαούτο
Άρπα
Μαρίμπα
Αφρικάνικο τύμπανο
Παρόλες τις μουσικές ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, η ρυθμική πτυχή της αφρικανικής μουσικής ενώνει τη μουσική των διάφορων ομάδων και των περιοχών με κάποια κοινά χαρακτηριστικά: § Πολυρρυθμία - ακούγονται ταυτόχρονα διαφορετικά ρυθμικά σχήματα.
